Жил бүрийн өдийд Улсын баяр наадамд барилдсан, бүр түрүүлж үзүүрлэсэн бөхчүүдээс маань допинг илэрсэн тухай маргаан эхэлдэг болов. Уламжлал ёсоор энэхүү маргаан өчигдөр эхэллээ. Одоохондоо үнэн эсэх нь баталгаагүй.

Үнэн ч бай, худлаа ч бай энд нэг л асуудал байна. Энэ бол хариуцлагын тогтолцоо. Допинг хэрэглэсэн бөхчүүд цолоо хураалгаж, барилдах эрхээ ганцхан жилээр хасуулаад л болдог хариуцлагын тогтолцоо яг одоо үйлчилж байна. Хамгийн сүүлийн жишээ нь, өнгөрсөн жилийн наадмын түрүү бөх Э.Оюунболд. Түүний барилдах эрх нь саяхан сэргэсэн.

Цолыг нь л хураадаг болохоос тэр цолыг дагаж ирсэн бай шагнал, байр, машиныг нь хураадаггүй. Цол гэж яг үнэндээ юу юм бэ. Цол бол үнэт хөрөнгө, эдлэл хэрэглэл биш. Тиймээс допинг хэрэглээд хөдлөх, үл хөдлөх хөрөнгөтэй болох нь ашигтай бизнес модель болоод байна. Бай шагнал, байр, машинаа хураалгахгүй байх нь эдийн засгийн хувьд зөвхөн цолоо хураалгаж нэг жил барилдах эрхээ хасуулах нь хажууд хамаагүй ашигтай сонголт. Олон өрөө байр, орчин үеийн тансаг зэрэглэлийн машин гэдэг ямар ч хүн нэг жилийн дотор яаж ч хөдөлмөрлөөд олж чадахгүй хөрөнгө. Бөхчүүд ингэж боддоггүй байж болох ч энэ бол ёстой жинхэнэ төрийн зохицуулалттайгаар шийдвэрлэх асуудал боллоо.

Допинг хэрэглэсэн бөхчүүдийн алдар хүнд нь нэг хэсэгтээ л унадаг. Гэвч загасны ой санамжтай ард түмэн нь удалгүй хайрлаж хүндлээд л явчихна. Хамгийн анх допинг хэрэглэсэн гэгддэг дархан аварга А.Сүхбат, хамгийн сүүлд баригдаж батлагдсан Э.Оюунболд нарыг хайрлаж хүндэлдэг хүмүүс хар мянгаараа бий. Тиймээс допинг хэрэглэсэн бөхчүүдийн зөвхөн цолыг нь хураах бус бай шагнал, байр машиныг нь хураадаг болбол яс маханд нь тултал ойлгуулна гэдэг шиг хариуцлагын тогтолцоо бий болно.